ទម្រាំយើងទាំងអស់គ្នាបានធំធាត់មកដល់ប៉ុណ្ណេះ
យើងម្នាក់ៗក៏បានឆ្លងកាត់នូវរឿងរ៉ាវជាច្រើន គ្រប់បែបគ្រប់យ៉ាងនិងគ្រប់រសជាតិផងដែរ!!!
ហើយដូច្នេះតើរឿងរ៉ាវឬព្រឹត្តិការណ៏អ្វីដែលចាស់បំផុតក្នុងការចងចាំរបស់អ្នកក្នុងជីវិត?
លោកអ្នកអាចបិទភ្នែករបស់លោកអ្នកមួយសន្ទុះដើម្បីធ្វើការស្រមើស្រមៃដល់រឿងអតីតកាលរបស់លោកអ្នក។
តើលោកអ្នកបាននឹកឃើញរឿងរ៉ាវអ្វីខ្លះដែលចាស់បំផុតនៅក្នុងជីវិតរបស់អ្នក? ខណៈពេលដែលលោកអ្នកបិទភ្នែក លោកអ្នកអាចនិងឃើញរឿងដែលលោកអ្នកស្អប់បំផុត
ឬលោកអ្នកស្រលាញ់បំផុតដែលអំពើនោះបានដិតជាប់ក្នុងចិត្តលោកអ្នកមករហូត....។
ចំពោះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីចិត្តវិទ្យាហើយបានចែកអង្គចងចាំរបស់មនុស្សជាពីរប្រភេទគឺ៖
ផ្នែកទីមួយគេហៅថា សម្បជញ្ញៈ (Conscious) ៖គឺជាអ្វីដែលយើងដឹងឬចងចាំតាមរយៈការមើលឃើញ ការប៉ះពាល់ ការស្តាប់ឭ។
ផ្នែកទីពីរគេហៅថា អនុសប្បជញ្ញៈ(Subconscious) ៖គឺអ្វីដែលយើងមិនអាចចងចាំតែវាមានឥទ្ធិពលចំពោះជីវិតរបស់លោកអ្នក។
កាលពីយើងនៅតូចៗ
យើងតែងតែទទូលបាននូវការស្រលាញ់និងថ្នាក់ថ្នមពីឪពុកម្តាយរឺក៏បងប្អូន
សាច់ញាតិរបស់យើង ហើយគ្រប់កាយវិការស្ថានភាពទាំងអស់ដែលពួកគេបានធ្វើមកលើយើង គឺវាស្ថិតនៅក្នុងអង្គចងចាំរបស់យើង។
ប៉ុន្ដែដែលលសំខាន់ជាងនេះគឺនៅត្រង់ថាតើវាស្ថិតនៅក្នុងអង្គប្រភេទមួយណា។ តើលោកអ្នកនឹងឃើញនៅរឿងរ៉ាវដែលចាស់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកអ្នកនៅអាយុ
២ឆ្នាំឬ៤ដែររឺទេ? បើសិនជាលោកអ្នកអាចនឹកឃើញរឺក៏អាចចងចាំបានន័យថា
ការចងចាំរបស់លោកអ្នកគឺមានកម្រិតខ្ពស់ ប៉ុន្តែមិនងាយនឹងមានជនណាម្នាក់អាចចងចាំនូវរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងនៅចន្លោះអាយុនេះ។
តែបើលោកអ្នកអាចចងចាំវាបានគឺ បានន័យថាតថភាពនោះស្ថិតនៅក្នុងអង្គចងចាំប្រភេទ សម្បជញ្ញៈ (Conscious)។
គ្រប់រឿងរ៉ាវទាំងអស់វាតែងតែស្ថិតនៅខួរក្បាលរបស់យើង តែបញ្ហាទាំងនេះគឺយើងនឹកមិនឃើញវាតែប៉ុនណ្ណោះ។
តើលោកអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថា នៅពេលដែលលោកអ្នកទៅកាន់កន្លែងណាមួយឬក៏ជួបរឿងរ៉ាវណាមួយ
ហើយលោកអ្នកមានអរម្មណ៍ថា ដូចជាធ្លាប់មកកន្លែងនេះម្តង ឬក៏ធ្លាប់ជួបរឿងរ៉ាវនេះម្តងទេ
នោះបានន័យថារឿងរ៉ាវទាំងអស់នោះស្ថិតនៅក្នុង អនុសម្បជញ្ញៈ (Subconscious)
របស់លោកអ្នក។ អ្នកវិទ្យាសាស្រ្តបាននិយាយថា ទារកអាចចងចាំរាល់ពាក្យសម្តីរបស់ឪពុកម្តាយដែលបាននិយាយមកកាន់ពួកគេ
តែនៅពេលដែលគេធំដឹងក្តីគេនឹកមិនឃើញនូវរឿងទាំងអស់នោះទេ ប៉ុន្តែទារកនោះនឹងអាចនិយាយ
រាល់ពាក្យសម្តីរបស់ឪពុកម្តាយរបស់គេដែលបាននិយាយទៅកាន់គេនៅពេលដែលគេនៅតូច ខណៈពេលឪពុកម្តាយរបស់គេនិយាយទៅកាន់គេនូវពាក្យសម្តីណាមួយ
រួចកូនរបស់គេធ្វើការចាប់យកនូវពាក្យសម្តីទាំងនោះ នោះគេហៅថា អនុសម្បជញ្ញៈ។
ចំពោះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសិក្សាស្រាវជ្រាវអំពីចិត្តវិទ្យាហើយបានចែកអង្គចងចាំរបស់មនុស្សជាពីរប្រភេទគឺ៖
ផ្នែកទីមួយគេហៅថា សម្បជញ្ញៈ (Conscious) ៖គឺជាអ្វីដែលយើងដឹងឬចងចាំតាមរយៈការមើលឃើញ ការប៉ះពាល់ ការស្តាប់ឭ។
ផ្នែកទីពីរគេហៅថា អនុសប្បជញ្ញៈ(Subconscious) ៖គឺអ្វីដែលយើងមិនអាចចងចាំតែវាមានឥទ្ធិពលចំពោះជីវិតរបស់លោកអ្នក។
ចំពោះបញ្ហានេះមានទស្សនៈមួយចំនួនបានយល់ឃើញថា ក្មេងដែលបានកើតចេញមកវានឹងទទួលបាននូវរឿងរ៉ាវឬព្រឹត្តិការណ៏អ្វីទាំងអស់ដែលបានកើតឡើង ហើយខួរក្បាលរបស់ក្មេង បានកត់ទុករឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងចំពោះវានៅកន្លែងណាមួយ ដែលមិនអាចបាត់បង់បាន។ ប៉ុន្តែហេតុអ្វីបានជាក្មេងនោះមិនអាចចងចាំនូវរឿងរ៉ាវដែលបានកើតឡើងចំពោះវា? ហេតុអ្វីបានជាពេលខ្លះរឿងដែលកើតឡើងចំពោះយើងកាលពីក្មេងធ្វើឲ្យេជីវិតយើងផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង?
បើសិនជាក្នុងសង្គមមួយឬក៏នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារនីមួយៗសមាជិកគ្រូសារម្នាក់ៗ
ជាមនុស្ស ដែលបាតសង្គមនោះថាមពលរបស់វានឹងជះដល់សតិសម្បជញ្ញៈ របស់ក្មេងនោះ។ ដើម្បីផ្លាស់ប្តូរវានិងធ្វើការអប់រំចំពោះក្នេងនោះ។
0 comments:
Post a Comment